Ostatnio byłem na obronie pracy doktorskiej gdzie Doktorant pokazywał wyniki analiz numerycznych w których (zacytuję Recenzentów i Doktoranta) „naprężenia w betonie są przekroczone 11-krotnie a w stali zbrojeniowej trzykrotnie”. Z mojej perspektywy przy zachowaniu krzywej odkształcenie -naprężenie (co na obronie potwierdził Doktorant – jako przykład zamieszczam wykresy z art. Konstrukcje budowlane ) nie jest to możliwe (zarówno przy ściskaniu jak i rozciąganiu). Ciekawe co na to sam beton, co gorsze wyeksploatowany – może gdy nawet pęknie (urwie się ) ma przenosić obciążenia? Stal zapewne ma lepiej, ale nie sądzę, żeby z wiekiem upodabniała się do wina – ale z mniejszym gradientem niż beton
Na uwagę zasługuje też modelowanie. W modelu bryłowym przy zachowaniu związków konstytutywnych jak dla betonu Doktorant jak twierdzi (tak zrozumiałem odpowiedź na moje pytanie) rozmył stal w materiale dzięki znajomości stosunków modułów sprężystości betonu i stali. Ciekawe jakie cechy miał nowy materiał? Może stworzona hybryda jest zupełnie czymś nowym?
CDN… – np z jaka dokładnością przy pomocy akcelerometrów (nie MEMS-ów) da się zmierzyć bardzo niską częstotliwość